Sardynia poza sezonem - hit, czy kit?

Czy warto lecieć na Sardynię poza sezonem? W dalszej części, naświetlę kilka pozytywnych, jak i negatywnych aspektów związanych z naszym styczniowym wypadem na Sardynię. 

Może zacznijmy od kilku pozytywów związanych z wyjazdem w turystyczne miejsce poza sezonem. Przede wszystkim, wszędzie mija się lokalsów, co w moim odczuciu działa mocno na plus, bo można rzeczywiście poczuć na własnej skórze ten wyspiarski, włoski vibe. Dodatkowo, miasteczka i plaże są praktycznie puste dzięki czemu głowa jest w stanie wspaniale odpocząć od miejskiego hałasu. Trzecim aspektem,  na który mocno zwróciliśmy uwagę  to ilość promieni słońca, w których można się kąpać i zachwycać w styczniu. 

A co takiego warto jest zobaczyć, kiedy większość knajp i muzeów jest zamknięta, a przyjechaliśmy, żeby zobaczyć coś, co nas zachwyci? Moim zdaniem najlepiej jest się skupić na naturze i eksplorowaniu kolorowych, sardyńskich miasteczek. A jeśli podróżujecie solo lub z fajnym kompanem do górskich wycieczek - koniecznie wybierzcie się na górskiego hike'a! My niestety musieliśmy zrezygnować z tego punktu ze względu na moją zaawansowaną ciążę. 

No więc przejdźmy do konkretów - jakie plaże warto zobaczyć?

• plaża w pobliżu Torre de la Penya w pobliżu Grotte di Nettuno - znaleźliśmy ją zupełnym przypadkiem na trasie z Grotte di Nettuno. Ukryta, bardzo kameralna, ułożona z pięknym widokiem na klify i Torre de la Penya. 

• Cala S’Abba Druche - plaża, dzięki której przenosimy się na jedną z planet opisywanych w Małym Księciu, bajka! 

• Czerwone kamienie w Arbatax - czyli szybka wycieczka na Marsa. 

• to już nie plaża, ale jedno z takich naturalnych must - see na Sardynii czyli Su Nuraxi di Barumini czyli osiedle z kręgu Cywilizacji Nuragijskiej, które swoimi początkami sięga epoki brązu (kosmos!). Można tam wejść jedynie z przewodnikiem, ale moim zdaniem warto, bo dzięki temu jesteśmy w stanie dowiedzieć się wielu ciekawostek na temat historii nuragów, ale przede wszystkim o Cywilizacji Nuragijskiej i ich zwyczajach! 

Przechodząc płynnie z polecajek na łonie natury do tych architektonicznych, czyli kilka poleceń super kolorowych miasteczek na Sardynii! 

• Bosa - według przewodników najbardziej kolorowe miasteczko na Sardynii. Emanuje kolorami i przyciąga swoim artystycznym klimatem! Udało nam się przejść kolorowymi uliczkami, ale niestety nie dane nam było odwiedzić zamku. 

• Castelsardo - urokliwe miasteczko położone nad samym morzem, dzięki czemu po obejściu miasteczka można zjechać w stronę miejskiej plaży, rozsiąść się i obejrzeć przepiękny zachód słońca zajadając się przy tym mandarynkami kupionymi w markecie. 

• na koniec coś dla fanów steet artu czyli miasto murali - Orgosolo. Pełne murali, które można spotkać dosłownie na każdym rogu - miasteczko, które przypomina galerię sztuki. Ode mnie wielkie wow! Jeśli lubicie takie miejsca, daję znać, że w Gdańsku na osiedlu Zaspa można zobaczyć Orgosolo w wersji mini. 

A co straciliśmy wybierając się na Sardynię poza sezonem? 

Możliwość skosztowania lokalnej kuchni, bo większość knajp była zamknięta. Wyskoczyliśmy kilka razy do kawiarni i raz do sardyńskiej knajpy na pizzę i sardyńskie pierogi culurgiones.

Jednak ten aspekt możemy obrócić w korzyść finansową, bo dzięki temu, że sami gotowaliśmy, zaoszczędziliśmy dużo pieniędzy. 

Nie udało nam się wejść do większości atrakcji turystycznych. Muzea, galerie sztuki i muzea były zamknięte, więc nie udało nam się ukulturalnić po sardyńssku, bo wszystkie cool spoty były zamknięte właśnie w styczniowym okresie. 

Przy jednej z rozmów w samochodzie rzuciłam, że mam wrażenie, że poznajemy tę wyspę trochę  przez pryzmat "oglądania witryn sklepowych". 

I to chyba tyle! Więcej minusów nie zanotowałam. Polecam wypady w środku zimy na ładowanie słonecznych baterii i wyrwanie się z naszej polskiej szarugi. 

Chociaż w przyszłym roku zimą planuję poeksplorować podhalańską kulturę i pierwszy raz wybrać się do Zakopanego, żeby poznać to miasto (i podhalańskie rejony) z nieco innej, bardziej kulturalnej perspektywy!

Ciao!